Γούναρη με Λ. Νίκης

Από τα πλέον πολυσύχναστα μέρη της πόλης μας, την κάθοδο της Γούναρη με τη λ. Νίκης, λάμπει δια της απουσίας του ένας φωτεινός σηματοδότης. Κρίνεται απαραίτητος αφου από το συγκεκριμένο σημείο περνάει καθημερινά χιλιάδες κόσμος που απολαμβάνει τον περίπατο Ναυαρίνου- παραλία. Σε μέρη με λιγότερη κίνηση πεζών κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν αρκετοί, εκεί όμως όχι.

Πλατεία Αριστοτέλους

Αν και πάνε πολλά χρόνια που οι αντιαισθητικές πινακίδες απομακρύνθηκαν από την πλατεία Αριστοτέλους, κάποιες παραμένουν ακόμη και σήμερα. Ανάμεσα σε αυτές δεσπόζει λόγω μεγέθους αυτή στη γωνία της Β. Ηρακλείου από παλαιότερο κέντρο διασκέδασης. Οι επιτοίχιες βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου είναι ένα άλλο θέμα που πρέπει να λύσει ο Δήμος, αφού, σε περίπτωση που θελήσουν να το αντιγράψουν και άλλες επιχειρήσεις θα είναι ένα ακόμη πλήγμα στην πλατεία.

Πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης. Μια άλλη άποψη.

Όποτε η Λεωφόρος Νίκης μετατρέπεται σε πεζόδρομο χιλιάδες κόσμου απολαμβάνουν τον περίπατό τους. Αυτό με έκανε να συλλογιστώ τα παρακάτω:

Τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Θεσσαλονίκης τα ήδη λιγοστά και στενά πεζοδρόμια έχουν καταπατηθεί βάναυσα από τις πραμάτειες των καταστημάτων, τις μοτοσυκλέτες και τα τραπεζοκαθίσματα. Οι κατασκευές-«τσαντίρια» των καταστημάτων εστίασης και η χαλάρωση των ελέγχων με το πρόσχημα της κρίσης η οποία επιτρέπει κάθε λογής τυχοδιωκτισμό έδωσαν την χαριστική βολή στον ελάχιστο αστικό χώρο.