ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ

Πραγματικά αυτή η περίπτωση είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι θεϊκό στο χώρο της καταπάτησης  δρόμων και πεζοδρομίων. Η  εν λόγω επιχείρηση στις αρχές Πολυτεχνείου εκμίσθωσε ένα μικρό κατάστημα και… τους βοηθητικούς του χώρους, δηλαδή απλά το πεζοδρόμιο μπροστά και καμιά δεκαριά (αυτές έχω δει έως τώρα) παράνομες θέσεις στάθμευσης σε όλη τη Θεσσαλονίκη σε διαβάσεις, διασταυρώσεις και πεζοδρόμια.

(ΣΧΕΔΟΝ) ΟΛΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ.

Στο σχεδιάγραμμα παραπάνω φανερώνεται η «ανάγκη» του καταστηματάρχη να παρανομήσει ώστε να καταφέρει να αποσβέσει τα λειτουργικά του έξοδα, στα οποία όπως όλοι ξέρουμε μεγάλο μέρος αποτελούν τα ενοίκια  ιδίως στα κεντρικά σημεία της πόλης.   Πως όμως γίνεται αυτό;

ΓΙΑΤΙ «ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ»;

Αναρωτιόμαστε  πολλές φορές για το πως είναι δυνατόν να φτιάξαμε τόσο άσχημα τις ζωές μας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς έτσι ώστε να συναντάμε καθημερινά δυσκολίες ζώντας μέσα σε αυτή την ασχήμια του αστικού τοπίου της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης.

Της ερωτικής πόλης, της συμπρωτεύουσας του φραπέ και του χαλαρά (κι όμως, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν τα παραπάνω και θεωρούν εαυτούς τυχερούς στο να ζουν στην πόλη του χαλαρά). Μη μας παρεξηγείται, δεν είναι άσχημη η Θεσσαλονίκη απλώς είναι απάνθρωπη, και η πικρία που βγάζουμε είναι ακριβώς επειδή την αγαπάμε πολύ για να την βλέπουμε να στενάζει στη βρωμιά και στην αναρχία του καθεστώτος των τραπεζοκαθισμάτων και της παράνομης στάθμευσης.